Gatunek rozpowszechniony w całej Ameryce Północnej, gdzie notowany jest jako szkodnik na plantacjach owoców oraz uprawach kukurydzy. Pod koniec II Wojny Światowej został zawleczony w transportach warzyw i owoców do Europy; po raz pierwszy stwierdzony w Niemczech w 1948 r. i od tego czasu ekspansywnie rozprzestrzenił się, początkowo w krajach Europy Środkowej, a następnie w kierunku południowym i wschodnim. Notowany dotychczas z Niemiec, Austrii, Czech, Moraw, Słowacji, Chorwacji, Słowenii, Węgier, Serbii, Rumunii, Bułgarii i zachodniej, europejskiej części Rosji oraz niedawno z Włoch i ze Szwajcarii. W Polsce stwierdzony w trzech krainach; łowiony pojedynczo w latach 1990, 1994, 1995. W warunkach naturalnych żywi się fermentującym sokiem wyciekającym z pni drzew liściastych, soczystymi owocami i jagodami oraz rozkładającymi się grzybami. Obecnie przystosował się do środowisk w pobliżu siedlisk ludzkich. Występuje w sadach, ogrodach, na polach, miejscach ruderalnych oraz w sąsiedztwie przetwórni owoców. Poławiany zarówno na świeżych owocach, jak i ich resztkach i wytłoczynach oraz innych fermentujących substancjach pochodzenia roślinnego.