Szeroko rozprzestrzeniony od Europy Wschodniej przez Syberię aż do północnych obszarów Mongolii i Chin oraz do Korei, Sachalinu i Japonii. W Europie występuje od południowej Finlandii i Karelii aż po Rumunię, a na wschód aż po Ural. W Polsce jest chrząszczem mało znanym, wykazywanym z nielicznych stanowisk tylko w Puszczy Białowieskiej. Ogólnikowa wzmianka o występowaniu w Sudetach opierała się na jednym okazie znalezionym w roku 1907. Zasiedla wilgotne drzewostany liściaste. Postacie dojrzałe ukazują się w czerwcu i lipcu i przeżywają do sierpnia. Samica składa jaja w szczeliny grubych pni martwych drzew, jeszcze stojących lub powalonych. Larwy żerują w wilgotnym, gnijącym drewnie. Jako drzewa żywicielskie były wymieniane w piśmiennictwie brzozy, klony, lipy, wiązy, dęby, olchy, lipy, osiki i iwy. Larwy po trzech przezimowaniach budują w czerwcu-lipcu komorę poczwarkową. Wylęgnięte chrząszcze po opuszczeniu komór poczwarkowych są dojrzałe płciowo i zaraz są zdolne do kopulacji, a samice do składania jaj.