Z wyjątkiem północnej części Skandynawii i wyższych gór rozpowszechniony w całej Europie, na wschód docierający do Kaukazu, Azji Mniejszej i Turkmenii. W Polsce chrząszcz rzadko spotykany, znany z nielicznych stanowisk rozmieszczonych w dziesięciu krainach. Zamieszkuje tereny nizinne i pagórkowate; spotykano go głównie w wilgotnych biotopach — na łąkach, bagnistych pobrzeżach wód, torfowiskach i w rowach. Postacie dojrzałe pojawiają się w kwietniu i przeżywają do września; spotykano je na różnych gatunkach szczawiów — Rumex L., jak szczaw zwyczajny — R. acetosa L., szczaw lancetowaty — R. hydrolapathum Huds., szczaw wodny — R. aquaticus L. i szczaw żółty — R. patientia L. Samica po przezimowaniu w glebie składa w maju-lipcu jaja w łodygę lub ogonek liściowy. Jaja są układane w zagłębieniach nadgryzionych przez samicę i pokrywane wygryzionymi wiórkami. Larwa drąży chodnik w kierunku szyi korzeniowej. Na jednej roślinie może żerować kilka larw. Przepoczwarzenie następuje w czerwcu-lipcu. Młode imagines ukazują się na zewnątrz w sierpniu-wrześniu.