[KFP —(4157b): Morimus asper funereus] Gatunek rozsiedlony głównie w Europie Południowej, docierający na północ do Istrii, Węgier, Czechosłowacji, południowo-zachodniej Ukrainy i Mołdawii. W Polsce z całą pewnością nie stwierdzony. Omyłkowo wykazany ogólnikowo ze Śląska przeszło sto lat temu przez H. Ledera (1872) i później przez innych autorów wiadomość ta była bezkrytycznie powtarzana. F. Hildt (1917) podał błędną informację, jakoby dr Wierzejski znalazł tego chrząszcza w Kalinowicach pod Szczebrzeszynem, natomiast wiadomo, że A. Wierzejski zbierał w Kalinowcu, ale na Bukowinie (obecnie w Mołdawii). Ogólnikowe wzmianki o występowaniu we wschodniej Galicji i południowej Polsce opierały się na danych odnoszących się do terenu obecnie leżącego poza naszymi granicami. Zasiedla świetliste drzewostany liściaste i mieszane. Postacie dojrzałe ukazują się około połowy maja i są spotykane do sierpnia. Prowadzą skryty tryb życia. Ukazują się o zmroku i nocą i w tym czasie odbywa się kopulacja. Rozwój larwalny odbywa w korzeniach, szyi korzeniowej i w niższej partii pni drzew osłabionych lub obumierających, również w nie okorowanych pniakach oraz pniach leżących na ziemi. Larwy polifagiczne, żerują w drewnie dębów — Quercus L., buka — Fagus L., kasztana — Castanea Mill., topól — Populus L., wiązów — Ulmus L., klonów — Acer L. i jodeł — Abies Mill.