Gatunek palearktyczny, obszar jego rozsiedlenia obejmuje znaczną część Azji, Europy i zachodniej części Afryki Północnej; w Fennoskandii sięga daleko poza koło podbiegunowe. W Polsce występuje od Bałtyku aż po Tatry, gdzie sięga piętra dolnego; nie notowany tylko ze Wzgórz Trzebnickich i z Kotliny Nowotarskiej. Zasiedla głównie środowiska wilgotne (podmokłe łąki, młaki, rowy, zarośla i żwirowiska nadrzeczne itp.). Jako rośliny żywicielskie w piśmiennictwie są podawane różne gatunki z rodzaju szczaw — Rumex L., jak szczaw zwyczajny — R. acetosa L., s. gajowy — R. sanguineum L., s. górski — R. arifolius All., s. kędzierzawy — R. crispus L., s. nadmorski — R. maritimus L., s. skupiony — R. conglomeratus Murr., s. tępo listny — R. obtusifolius L. i s. żółty — R. patientia L. Larwa żeruje w białym rdzeniu łodyg powodując na nich słabe zgrubienia.