Gatunek obejmujący zasięgiem głównie wschodnią część Europy, na zachód docierający do Włoch środkowych, południowej i środkowej Francji, Belgii i Holandii, a na północ do Wysp Brytyjskich, południowych prowincji Szwecji i Finlandii oraz Karelii; notowany ponadto z Kaukazu. Wszędzie, również w Polsce, spotykany rzadko i sporadycznie, przeważnie w pojedynczych okazach. Znany u nas z nielicznych stanowisk. Zasiedla, stare drzewa i krzewy liściaste w lasach, parkach i ogrodach. Występuje przeważnie pod zmurszałą korą, w przegrzybiałym drewnie pni, pniaków i gałęzi, w dziuplach, oraz w grzybach nadrzewnych. Cykl rozwojowy jednoroczny. Zarówno postacie dojrzałe, jak i larwy żerują w owocnikach grzybów pasożytniczych należących do rodziny uszakowatych (Auriculariaceae) rosnących na żywych i martwych drzewach. Jako grzyby żywicielskie były podawane: uszak bzowy — Auricularia aricula (Hook.) Underw. oraz A. mesenterica (Dicks.) Fr. na wiązie. Przepoczwarczenie następuje w lipcu lub sierpniu. Postacie dojrzałe zimują.