Szeroko rozprzestrzeniony gatunek w Palearktyce; w Europie docierający na północ w przybliżeniu do 68° szerokości geograficznej. Występuje na wilgotnych polach, łąkach, na pobrzeżach wód, lasu i zarośli, na przydrożach i groblach, w dołach po wybranym piasku i żwirze. Jako rośliny żywicielskie dotychczas podawano w piśmiennictwie siedem gatunków szczawi Rumex L. W okresie wegetacyjnym postacie dojrzałe łowiono na tych roślinach lub w ich sąsiedztwie na trawach, roślinach zielnych i krzewach. Zimujące osobniki spotykano w ściółce, kępkach trawy, resztkach słomy i siana oraz w napływkach i wśród mchów. Samice od lipca składają jaja w blaszki liściowe na górnych odcinkach łodygi. Larwy w łodydze drążą chodniki w kierunku korzenia. Żywią się tkankami rdzenia wypełniając chodniki czarnobrunatnymi odchodami; w sierpniu-wrześniu przepoczwarzają się wśród ekskrementów w przyziemnej części łodygi.