Gatunek obejmujący zasięgiem basen Morza Śródziemnego, na północ docierający do Wysp Brytyjskich, Danii, południowych prowincji Fennoskandii oraz Karelii, a na wschód do Syberii Zachodniej, Azji Mniejszej i Azji Środkowej. W Polsce oprzędzik cętkowany występuje na całym obszarze prócz wyższych partii górskich. Zasiedla zarówno tereny nizinne, jak i górzyste. Poławiany na polach uprawnych lucerny i koniczyny, łąkach, pastwiskach, miedzach, miejscach ruderalnych, nasłonecznionych zboczach, w dolinach rzek i potoków. Jako rośliny żywicielskie były podawane: lucerna siewna — Medicago sativa L., kończyna biała — Trifolium repens L., koniczyna białoróżowa — T. hybridum L., koniczyna łąkowa — T. pratense L., koniczyna pogięta — T. medium L., nostrzyk biały — Melilotus albus Med. i bób — Vicia faba L. Postacie dojrzałe spotyka się od maja do października, młode osobniki po wylęgnięciu w czerwcu i lipcu. Larwy żerują na korzeniach i zimują w glebie.