Europejsko-syberyjski gatunek górski, spotykany w Polsce we wszystkich górach, na wysokości 500‒1700 m n.p.m. Wszelkie dane o występowaniu na nizinach, bądź w innych biotopach niż podany poniżej odnoszą się niewątpliwie do pokrewnego Sitticus floricola (C. L. K.) ‒ patrz uwagi przy tamtym gatunku. Żyje na ściankach skalnych i dużych głazach, w miejscach nasłonecznionych ale z przynajmniej niewielką ilością roślin. Samice budują oprzędy, często koloniami, pod kamieniami leżącymi na powierzchni skał lub innych kamieni ‒ jest to miejsce, gdzie można zebrać je masowo.
[KFP 670: Sitticus rupicola (C.L. Koch, 1837)]