Gatunek rozpowszechniony w całej Europie, sięgający w Fennoskandii po skrajne prowincje północne, docierający na wschód przez Syberię do Japonii; znany również z Kanady. Zasiedla wilgotne zadrzewienia liściaste, zręby, przydroża, aluwia nadrzeczne, brzegi rzek i potoków, bagna i mokre łąki. Żyje na topoli białej — Populus alba L., topoli czarnej — P. nigra L., brzozie brodawkowatej — Betula verrucosa Ehrh., olszy czarnej — Alnus glutinosa (L.) Gaertn., wierzbie iwie — Salix caprea L., wierzbie szarej — -S. cinerea L. i wierzbie wiciowej — S. viminalis L. Larwa w czerwcu-sierpniu żywi się miękiszem, drążąc z początku minę w nerwie w podstawowej części liścia, następnie wygryza chodnik w drugiej połowie liścia, by w końcowej fazie życia przejść z powrotem do części podstawowej, gdzie przepoczwarcza się w okrągławym kokonie utworzonym w minie z wydzieliny larwy.