Gatunek tworzy trzy rasy geograficzne; podgatunek nominotypowy zasiedla Persję, Azję Środkową i Syberię, podgatunek zachodni (ssp. decostigma (Fabr.)) obejmuje zasięgiem Europę południową, południowo- wschodnią część Europy środkowej, Kaukaz, Azję Mniejszą, Syrię i Afrykę Północną, wreszcie trzeci podgatunek występuje w Mongolii i północnych Chinach. W Polsce chrząszcz nadzwyczaj rzadko spotykany, stwierdzony — na podstawie znalezisk z ubiegłego stulecia — w czterech krainach. Larwy żerują pod korą i w łyku, przeważnie w niedawno ściętych pniach. Jako drzewa żywicielskie były notowane topole i wierzby. Postacie dojrzałe ukazują się w maju i przeżywają do lipca. W dnie słoneczne są bardzo lotne i trudne do schwytania; łatwiej jest je uzyskać wiosną w hodowli z larw i poczwarek.