Szeroko rozprzestrzeniony w prawie całej Europie, docierający w Szwecji do koła podbiegunowego, a na wschód przez Syberię sięgający po Mongolię i wybrzeża Oceanu Spokojnego; zawleczony do Ameryki Północnej. W Polsce na całym obszarze bardzo pospolity, nie notowany dotychczas tylko z Wzgórz Trzebnickich, Kotliny Nowotarskiej i Bieszczadów. Zamieszkuje tereny nizinne i górzyste, gdzie dociera do wysokości 2 000 m n.p.m. Zasiedla łąki, pastwiska, miedze, pobrzeża lasu, widne zarośla, ogrody, wrzosowiska i miejsca ruderalne. Postacie dojrzałe są poławiane od maja do października z optimum występowania w czerwcu i lipcu. Larwy żerują na nasionach koniczyny białej — Trifolium repens L., koniczyny łąkowej — T. pratense L. i koniczyny białoróżowej — T. hybridum L. Całkowity rozwój od złożenia jaj do ukazania się nowego pokolenia trwa około sześciu tygodni. Chrząszcze zimują w glebie, wśród traw i resztek roślinnych.