Gatunek pospolity, rozprzestrzeniony w prawie całej Palearktyce, w Europie sięgający na północ do środkowych prowincji Fennoskandii i Karelskiej ASRR. W Polsce, poza górami, jeden z najpospolitszych gatunków biedronek. Chrząszcz ten, o polskiej nazwie owełnica lucernianka, zasiedla tereny nizinne i niższe położenia górskie, występując w zespołach roślin zielnych na suchych i wilgotnych stanowiskach, zwłaszcza w środowiskach o charakterze muraw i łąk. Zarówno postacie dojrzałe, jak i larwy, są roślinożercami, odżywiając się liśćmi, głównie roślin motylkowych. Wyrządza on niekiedy poważne szkody w uprawach lucerny siewnej — Medicago sativa L. Jest również notowany jako szkodnik na plantacjach buraka cukrowego i pastewnego, ziemniaka i koniczyny. Samica składa jaja w złożach na spodniej stronie liści. Okres rozwoju embrionalnego trwa 5-7 dni; larwa żeruje około trzech tygodni, z poczwarki po 7-10 dniach wydobywa się postać dojrzała, która zimuje w ściółce lub na ziemi wśród zeschłych roślin w tych samych środowiskach, w jakich przebywała w okresie wegetacyjnym.