Gatunek rozpowszechniony w całej Europie południowej i południowej części Europy Środkowej. Notowany również z Afryki Północnej, a także jako osobne podgatunki — z Kaukazu, Azji Mniejszej, z Syberii i północno-wschodnich Chin. W Polsce chrząszcz rzadko spotykany, znany z nielicznych rozproszonych stanowisk tylko w krainach zachodnich oraz na Nizinie Mazowieckiej. Według A. Horiona (1955) z okolicy Gdańska (Jaśkowa Dolina) wykazany omyłkowo (Lentz 1876, 1879, Helm 1880) na podstawie błędnie oznaczonych okazów Dicerea (D.) alni (Fischer). Larwy żerują w bielu korzeni i starych pniaków topoli i wierzb, wyjątkowo jabłoni. Postacie dojrzałe ukazują się w maju i czerwcu, pojedynczo są poławiane aż do września. Są one mało lotne i zwykle znajdowane w sąsiedztwie miejsc lęgowych na otaczających drzewach i krzewach.