Dość pospolicie spotykany motyl lata od połowy VI do VIII na brzegach lasów i w zagajnikach dębowych. Można zaobserwować go na kwiatach w miejscach oświetlonych. Gąsienice żerują w V i VI siedząc pod spodem liści dębowych. Poczwarki leżą na ziemi stroną grzbietową do góry. Samczyk motyla ma ubarwienie obu par skrzydeł niebieskofioletowe z ciemnymi obwódkami. Zimują jaja.
[287: Thecla quercus (Linnaeus 1758) – pazik dębowiec]

Rozpoznawanie i obserwowanie: Wyraźny dymorfizm płciowy. U samca wierzch obu par skrzydeł z jednolitym fioletowym połyskiem, u samicy na przednim skrzydle duża fioletowa plama na brązowym tle. Spód skrzydeł jasnoszary z białą przepaską – kolor ten i wzór odróżnia pazika dębowca od ogończyków (rodzaj Satyrium). Trudności w obserwowaniu tego gatunku wynikają z faktu, że ten rzadko zlatuje nad ziemię. Najczęściej zauważa się go jak siedzi na liściach nisko położonych gałęzi dębów. Późnym popołudniem, najlepiej w godzinach 18-19, w ciepłe, bezwietrzne dni warto przyglądać się dębom o ekspozycji od południowej do zachodniej i wyszukać (lornetka potrzebna!) dębowców, które wówczas latają szybko wśród gałęzi, ustanawiając swoje malutkie terytoria. W locie wyglądają jak małe białe (jasne) motylki, ale na liściach mogą siedzieć ze złożonymi lub otwartymi skrzydłami.
Rozwój motyla: Samica składa jaja u nasady pąków dębów rosnących na skraju lasu od strony nasłonecznionej. Gąsienica początkowo żeruje wewnątrz pąka, a w starszych stadiach żywi się rozwijającymi się liśćmi. Przepoczwarcza się w ściółce.
Okres lotu motyla: Jedno pokolenie w roku: 2/VII – 2VIII.
Siedliska: Skraje lasów z dębami.