Gatunek borealno-górski, rozprzestrzeniony w północnej, środkowej i południowej Europie oraz na Syberii, notowany ponadto z Chin, Korei i Japonii oraz Ameryki Północnej. W Fennoskandii docierający do skrajnych prowincji północnych, a w Europie środkowej i południowej występujący głównie w górach i na podgórzach. W Polsce polesiak górski wykazywany był głównie z krain południowych, poza tym znany tylko z Niziny Mazowieckiej. Głównym żywicielem jest świerk, sporadycznie łowiono na sośnie, jodle i limbie. Opada drzewa stojące i leżące z grubą korą. Chodnik macierzysty pojedynczy, podłużny, długości 5-8 cm. Chodniki larwalne początkowo wspólne, następnie każda larwa żeruje oddzielnie w swoim chodniku. Żerowisko znajduje się głównie w korze, słabo odbite w bielu. Cykl rozwojowy dwuletni; w pierwszym roku zimuje larwa, w drugim postać dojrzała.