Підтримуємо Вільну Україну
We Support Free Ukraine
Mapa Bioróżnorodności
Taksony
  1. Arthropodatyp
    Kliknij, aby przejść
    do wyboru rzędów
    i filtrów
     >
  2. Hexapodapodtyp
    Kliknij, aby przejść
    do wyboru rzędów
    i filtrów
     >
  3. Insectagromada
    Kliknij, aby przejść
    do wyboru rzędów
    i filtrów
     >
  4. Coleopterarząd
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  5. Polyphagapodrząd
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  6. Cucujiformiaseria
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  7. Curculionoideanadrodzina
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  8. Curculionidaerodzina
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  9. Scolytinaepodrodzina
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  10. Ipiniplemię
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  11. Ipsrodzaj
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
Ustaw jako podstawę
lewego panelu
gatunek: Ips japonicus Niisima, 1909
PL
TAK
status nazwy: synonim
BioMap ID: 1027744   
taksonomia sprawdzona: TAK
źródło nazw: Löbl et Smetana 2011a checklist: M. Wanat
Dane o rozmieszczeniu w Polsce
Ips japonicus - Dane o rozmieszczeniu w Polsce - Mapa Bioróżnorodności: UTM 10×10 — miniatura
Statystyka
  • Rekordy: 230
  • Publikacje: 7
  • Kolekcje: 11
  • Autorzy publikacji: 11
  • Ilustracje (ikonografia): 1
  • Zdjęcia (okaz/obserwacja): 3

Opis taksonu
Obszar rozsiedlenia tego gatunku obejmuje Europę, Syberię, Chiny, Sachalin, Kamczatkę, Koreę i Japonię, w Fennoskandii sięgający daleko poza koło podbiegunowe. Żeruje zwykle na świerku, rzadziej na sośnie, jodle, modrzewiu i limbie. Opada zarówno leżaninę, jak i drzewa stojące, strzały od dołu prawie do wierzchołka, również grube gałęzie. Jest najgroźniejszym szkodnikiem świerka obok brudnicy mniszki. Komora godowa leży w korze. Chodniki macierzyste w liczbie 2-3, długości 5-12 cm, jeden z nich przebiega zawsze w górę, pozostałe w dół. Chodniki larwalne krótkie, na końcu z owalną komorą poczwarkową. Żerowisko słabo zaznaczone w bielu. W północno-wschodniej części kraju występuje jedno pokolenie w roku, w innych regionach dwa.

Ilustracje
... przeglądaj
Ips
typographus
Zewnętrzne źródła danych