Gatunek opisany z okolic Mińska na Białorusi przed przeszło stu laty, wykazywany dotychczas tylko z nielicznych miejscowości, przeważnie w pierwszej połowie wieku. Dotychczas był notowany z trzech prowincji środkowej i północnej Szwecji, z siedmiu prowincji w południowej i środkowej Finlandii, z Karelskiej ASRR, z dwu miejscowości w północno-zachodnim obszarze europejskiej części ZSRR (Leningrad i Wołogda) oraz z jednego tylko stanowiska w Polsce (Puszcza Białowieska). Północna granica rozsiedlenia przebiega w Szwecji w pobliżu koła podbiegunowego, a najdalej na południe wysuniętym terenem występowania jest Puszcza Białowieska. Wszędzie, nawet w Finlandii, jest zaliczany do rzadkości faunistycznych. Po raz pierwszy w Polsce wykazany przez J. Karpińskiego przed około 50 latami. Autor ten umieścił tego chrząszcza w wykazie gatunków drapieżnych chrząszczy tępiących jaja, larwy i poczwarki kornika drukarza — Ips typographus (L.) i kornika zrosłozębnego — I. duplicatus Sahlb., żerujących w posuszu świerków. Niestety w pracy J. Karpińskiego (1935), w odniesieniu do tego nowego dla fauny polskiej gatunku, brak bliższych danych faunistycznych (daty połowów, liczby okazów); w zbiorach brak również okazów dowodowych. Po około 25 latach od odkrycia L. jelskii Wank. w Puszczy Białowieskiej udało się znaleźć 13 XI 1959 r. jednego osobnika w Białowieskim Parku Narodowym, w opuszczonym chodniku kornika pod korą suchego, stojącego jeszcze świerka (B. Burakowski*); okaz dowodowy znajduje się w zbiorach Instytutu Zoologii PAN w Warszawie. Niewątpliwie L. jelskii jest reliktem lasów pierwotnych. Bionomia jego jest dość dobrze poznana na skutek badań U. Saalasa (1923) w Finlandii. Autor ten poza wykryciem licznych stanowisk w tym kraju, podał jego wymagania środowiskowe oraz opisał larwę i później (1937) poczwarkę. Zasiedla suche, stojące lub niedawno wywrócone świerki, na których występuje głównie w chodnikach korników. W Finlandii znajdowano go przeważnie w żerowiskach czterooczaka mniejszego — Polygraphus subopacus Thoms., rzadziej czterooczaka świerkowca — P. poligraphus (L.) i kornika drukarza — Ips typographus(L.). W Szwecji poza tymi gatunkami był znajdowany również w chodnikach oszczecika jasnego — Xylechinus pilosus (Knoch). Jako charakterystyczne gatunki towarzyszące występowały (żyjące również u nas): Cryptolestes abietis (Wank.), C. alternans (Er.), Hypophloeus fraxini Kug. i H. suturalis Payk. Cykl rozwojowy jednoroczny. Larwy spotykano od maja do września. Przepoczwarczenie i wyląg młodej generacji chrząszczy następuje we wrześniu. Postacie dojrzałe poławiano od kwietnia do listopada, z optimum połowów w Finlandii jesienią, od 17 IX do 2 XI.