Gatunek borealno-górski, notowany z Danii, Fennoskandii (w Szwecji po najdalsze północne prowincje), krajów bałtyckich oraz wyższych gór Europy Środkowej i Pirenejów. W Polsce nie został dotąd stwierdzony w sposób pewny, a wszystkie dotychczasowe dane odnoszą się przypuszczalnie do zbiorczego gatunku Miarus (M.) campanulae (L.), obejmującego bliźniacze gatunki — Miarus (M.) ajugae (Herbst), Miarus (M.) campanulae (L.) i Miarus (M.) monticola Petri, a konkretnie do Miarus (M.) ajugae (Herbst). Prawidłowe oznaczenie tych gatunków jest możliwe po zbadaniu samczych aparatów kopulacyjnych. W najnowszych opracowaniach (Z. Witkowski 1969, Pawłowski i inni 1994, Wanat 1994) wymieniany jest tylko Miarus (M.) ajugae (Herbst). Wprawdzie M. (M.) campanulae (L.) jest podany obok M. (M.) ajugae (Herbst) z Kątów na Roztoczu przez Cmolucha, Łętowskiego i Mindę-Lechowską (1994) (= Wieprzecka Góra koło Kątów II), ale na tym stanowisku wielokrotnie łowił ryjkowce M. Wanat, zbierając tam zawsze tylko M. (M.) ajugae (Herbst) (M. Wanat*). Występowanie Miarus (M.) campanulae (L.) w Polsce jest wysoce prawdopodobne w północnej części kraju i w wysokich górach, zwłaszcza w Karkonoszach i Tatrach. Jako rośliny żywicielskie tego ryjkowca były podawane w piśmiennictwie dzwonkowate (Campanulaceae).