Gatunek borealno-górski, rozmieszczony w środkowej i północnej części Europy oraz na Syberii, docierający w Fennoskandii do najdalszych krańców północnych; notowany ponadto z obszarów górzystych we Francji, w Szwajcarii i Siedmiogrodzie. W Europie Środkowej spotykany jest rzadko i sporadycznie, przeważnie pojedynczo na rozproszonych stanowiskach górskich. W Polsce poławiany był bardzo rzadko i jest znany dotychczas tylko z nielicznych stanowisk rozmieszczonych w ośmiu krainach południowych, przy czym dane ze Śląska Górnego sprzed przeszło 130 lat wymagają potwierdzenia nowym materiałem. Larwy żyją na miejscach silnie zacienionych w wilgotnej glebie porośniętej niską roślinnością — zasiedlają murawy naskalne, kamieniste brzegi potoków i wykroty drzew, pokryte glebą i płatami mchów. Są drapieżne — odżywiają się larwami i poczwarkami różnych owadów. Przepoczwarczenie następuje w lipcu-sierpniu. Postacie dojrzałe zimują w glebie. Pojawiają się pod koniec kwietnia i na początku maja i przeżywają do czerwca. Dokładne dane bionomiczne są zawarte w pracy o sprężykach Bieszczadów (Burakowski 1971).