Підтримуємо Вільну Україну
We Support Free Ukraine
Mapa Bioróżnorodności
Taksony
  1. Arthropodatyp
    Kliknij, aby przejść
    do wyboru rzędów
    i filtrów
     >
  2. Hexapodapodtyp
    Kliknij, aby przejść
    do wyboru rzędów
    i filtrów
     >
  3. Insectagromada
    Kliknij, aby przejść
    do wyboru rzędów
    i filtrów
     >
  4. Lepidopterarząd
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  5. Papilionoideanadrodzina
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  6. Papilionidaerodzina
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  7. Parnassiinaepodrodzina
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  8. Papilioniniplemię
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  9. Papiliorodzaj
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
Ustaw jako podstawę
lewego panelu
gatunek: Papilio machaon Linnaeus, 1758
PL
TAK
status nazwy: nazwa ważna
BioMap ID: 1203354    kod taksonu: 2042
taksonomia sprawdzona: TAK
Polska Czerwona Lista: LC
 

źródło nazw: Buszko et Nowacki 2017 checklist: J. Buszko
Dane o rozmieszczeniu w Polsce
Papilio machaon - Dane o rozmieszczeniu w Polsce - Mapa Bioróżnorodności: UTM 10×10 — miniatura
Statystyka
  • Rekordy: 3994
  • Publikacje: 5
  • Kolekcje: 12
  • Autorzy publikacji: 6
  • Ilustracje (ikonografia): brak
  • Zdjęcia (okaz/obserwacja): 22

Opis taksonu
Jeden z najpiękniejszych motyli krajowych, pojawiający się dwukrotnie w ciągu roku: raz na wiosnę — od IV do VI, drugi raz latem w VII i VIII. Motyle pokolenia wiosennego mają tło skrzydeł barwy jasnożółtej, motyle drugiego pokolenia są większe i ciemniej żółto ubarwione. Gąsienice po wylęgu są czarne. Przez okres pierwszych linień mają stożkowate wyrostki na każdym pierścieniu, w miarę wzrostu gąsienic pojawiają się u nich zielone pasy poprzeczne. Dorosłe gąsienice mają ubarwienie ciemne lub jasne, w zależności od szerokości pasów zielonych i czarnych. Gąsienice w pozie obronnej wysuwają z pierścienia przy głowie żółtopomarańczowej barwy wyrostki, wydzielające ostry, ale przyjemny zapach. Roślinami żywicielskimi gąsienic pazia królowej są rośliny baldaszkowe, jak dzika marchew, koper i in. Gatunek ten żeruje również w ogrodach na marchwi uprawnej. Ulubionym pokarmem gąsienic są kwiaty i nasiona, toteż najczęściej gąsienice napotkać można na kwiatostanach wysoko nad ziemią. Poczwarki pazia królowej, przyczepione są do roślin żywicielskich lub do przedmiotów, znajdujących się w pobliżu żerowiska. Gatunek zimuje w stadium poczwarki. Poczwarki są szarawe, czarnobrązowe lub zielonkawe, przystosowane barwą do podłoża. Gatunek prawnie chroniony.
[293: Papilio machaon (Linnaeus 1758) – motyl paź królowej]
Rozpoznawanie i obserwowanie: Dymorfizm płciowy nie jest widoczny. Tło wierzchu skrzydeł żółte – jaśniejsze w pokoleniu wiosennym, a ciemniejsze w pokoleniu letnim. Żyłki czarno zaznaczone. Szeroki czarny pasek wzdłuż zewnętrznych brzegów obu par skrzydeł, na tylnych z nalotem niebieskich łusek. Tylne skrzydło z ogonkiem, w kącie tylnym okrągła czerwona plamka. Paź królowej jest okazałym motylem, którego nie sposób pomylić, nawet w locie, z żadnym innym gatunkiem w północnej Polsce. Lata bardzo szybko i jest często widywany właśnie podczas lotu. Rzadko kiedy jednak spotyka się więcej niż jednego osobnika. Siedząc na kwiecie, ciągle macha skrzydłami. Drugie pokolenie jest liczniejsze i częściej widywane.
Rozwój motyla: Jaja składane są na wierzchu rośliny pokarmowej, w drugim pokoleniu również na kwiatostanach. Po zakończenia żerowania, gąsienica oddala się od rośliny pokarmowej na kilka metrów, aby przepoczwarczyć się na łodygach różnych roślin lub innych elementach otoczenia. Zimuje poczwarka.
Okres lotu motyla: Dwa pokolenia w roku: 3/IV – 3/V i 3/VI – 2/VIII.
Siedliska: Różne otwarte siedliska: tereny ruderalne, zarośla, skraje lasów, suche i wilgotne łąki, przydroża, zręby.

Zewnętrzne źródła danych