Gatunek szeroko rozprzestrzeniony od Wysp Brytyjskich, Fennoskandii i Półwyspu Kola przez całą Europę Środkową aż do Pirenejów, północnych Włoch, gór Bihar i Siedmiogrodu; notowany ponadto z Azji Mniejszej i Syberii. W Polsce poza Pobrzeżem Bałtyku wykazywany tylko z południowej części kraju, głównie z okolic górzystych — w Tatrach występuje od regli aż do turni. Zamieszkuje głównie podgórza i góry do wysokości około 2000 m n.p.m., występuje również na niżu północnoeuropejskim, skąd notowany jest z nielicznych rozproszonych stanowisk położonych w lesistych rejonach pagórkowatych. Bionomia tego chrząszcza nie jest znana. Postacie dojrzałe ukazują się w maju i są poławiane do lipca, przeważnie na pobrzeżach lasu na krzewach, młodych sosnach, drewnie ułożonym w sągi i na roślinach baldaszkowatych. Latają o zmroku w ciepłe wieczory koło drzew, zwłaszcza iglastych, przylatują także do źródeł światła sztucznego.

Jak wynika z powyżej przedstawionych stanowisk, gatunek ten występuje praktycznie w całej Polsce. Nie został jedynie stwierdzony na Nizinie Mazowieckiej i Wyżynie Lubelskiej. W górach dość częsty, nie przekracza jednak górnej granicy lasu i najwyżej notowany był w Tatrach, na Hali Gąsienicowej, na wysokości 1500 m npm. Na niżu rzadki; występuje jedynie w większych kompleksach leśnych, która to cecha pozwala go uznać za gatunek wskaźnikowy dla mało zmienionych, naturalnych drzewostanów. Preferuje dolnoreglowe lasy bukowo-jodłowe.
Gatunek borealno-górski o zasięgu europejsko-syberyjskim, stwierdzany od Pirenejów przez całą Europę środkową, szczególnie górzystą, po Fenoskandię, Półwysep Kola i zachodnią Syberię.