Gatunek europejski, zamieszkujący głównie południową, środkową i wschodnią część Europy, wykazywany także z południowych prowincji Finlandii, docierający na wschód do południowego Uralu. Mimo braku udokumentowanych danych z niektórych krain występuje prawdopodobnie w całej Polsce prócz wyższych partii górskich. Zasiedla suche dziuple w starych, żywych, stojących drzewach liściastych różnych gatunków. Występuje również w martwym drewnie pni w miejscach pozbawionych kory oraz w tylcach grubych gałęzi. Dogodne warunki rozwoju ma w grubych nasłonecznionych pniach na pobrzeżach lasu oraz w pojedynczo stojących drzewach w parkach, ogrodach, alejach i przydrożach. W piśmiennictwie podaje się jako materiał żywicielski drewno kilkudziesięciu gatunków drzew liściastych — w naszych warunkach najczęściej spotykano larwy w drzewach o miękkim drewnie, jak topola, kasztanowiec, klon i lipa. Cykl rozwojowy trwa dwa-trzy lata. Larwy żerują w wilgotnym, butwiejącym drewnie, stykającym się z suchą warstwą zewnętrzną drewna. W jednym drewnie siedliskowym żerują jednocześnie larwy różnego wieku, toteż przez długi okres może się wywodzić co roku następne pokolenie. Wskutek wieloletniej działalności larw z przerobionego drewna tworzy się miękka, kleista masa (B. Burakowski*). Postacie dojrzałe ukazują się w maju i są spotykane do lipca. Aktywny tryb życia prowadzą wieczorem i nocą, za dnia są ukryte w dziuplach i szczelinach drzewa.