Русские, остановите эту войну! Спасите Свободную Украину!
Russians, stop this war! Save Free Ukraine!
Mapa Bioróżnorodności
Taksony
Hemistenus — taksony podrzędne:
Liczba taksonów: 20
  1. Arthropodatyp
    Kliknij, aby przejść
    do wyboru rzędów
    i filtrów     >
  2. Hexapodapodtyp
    Kliknij, aby przejść
    do wyboru rzędów
    i filtrów     >
  3. Insectagromada
    Kliknij, aby przejść
    do wyboru rzędów
    i filtrów     >
  4. Coleopterarząd
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu     >
  5. Polyphagapodrząd
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu     >
  6. Staphyliniformiaseria
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu     >
  7. Staphylinoideanadrodzina
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu     >
  8. Staphylinidaerodzina
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu     >
  9. Steninaepodrodzina
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu     >
  10. Stenusrodzaj
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu     >
  11. Hemistenuspodrodzaj
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu     >
←Ustaw jako podstawę
lewego panelu gatunek: Stenus (Hemistenus) transsilvanicus M. Bernhauer, 1900
PL
TAK
status nazwy: nazwa ważna
BioMap ID: 1041011    kod taksonu: 5791 (1541b)
taksonomia sprawdzona: TAK
źródło nazw: Löbl et Smetana 2004 • checklist: A. Melke
Dane o rozmieszczeniu w Polsce
Stenus transsilvanicus - Dane o rozmieszczeniu w Polsce - Mapa Bioróżnorodności: UTM 10×10 — miniatura
Statystyka
  • Rekordy: 5
  • Publikacje: 4
  • Kolekcje: 1
  • Autorzy publikacji: 9
  • Ilustracje (ikonografia): brak
  • Zdjęcia (okaz/obserwacja): brak
Opis taksonu
Burakowski et al. 2000:
Endemiczny i reliktowy gatunek południowokarpacki. W Polsce stwierdzony na dwu stanowiskach w Bieszczadach na podstawie złowionych osobników, samca i samicy, na wysokościach około 1200 i 1300 m n.p.m., w szczelinie skalnej oraz w ściółce zarośli olszy zielonej — Alnus viridis (Chaix) Lam. et Dc.
Zewnętrzne źródła danych