Gatunek rozmieszczony w południowo-wschodniej części Europy, wykazywany poza tym z Włoch i okolicy Paryża. W Polsce dotychczas nie stwierdzony w sposób pewny, ale istnieje prawdopodobieństwo odkrycia go w południowej części kraju, gdyż znane są jego liczne stanowiska na Słowacji. M. Łomnicki (1913) zaliczył tego ryjkowca do fauny krajowej na podstawie znalezisk w okolicy Lwowa i na Podolu. Ogólnikowa wzmianka jakoby S. gyrosicollis Boh. był zawleczony na Śląsk (Hoffman 1950) nie znalazła potwierdzenia. Według L. Dieckmanna (1980) dwa okazy sprzed około stu lat w zbiorze G. Kraatza, zaetykietowane ogólnikowo «Schlesien», były prawdopodobnie zbierane na Morawach. Według M. Mroczkowskiego i J. Stefańskiej (1992) w Polsce nie występuje. Zasiedla suche i ciepłe miejsca w widnych lasach liściastych, zaroślach, na pastwiskach, nasłonecznionych zboczach i murawach naskalnych. Postacie dojrzałe są aktywne nocą, dzień spędzając w ukryciu wśród traw, pod opadłym listowiem i w ściółce. Żeruje na lucernie siewnej — Medicago sativa L., lucernie nerkowatej — M. lupulina L. i koniczynie polnej — Trifolium pratense L. W kwietniu-maju samica składa jaja na szyi korzeniowej. Larwa żeruje na korzeniu. Nowe pokolenie ukazuje się na jesieni i zimuje.