[KFP 3120: Tenebroides fuscus] Gatunek europejski o słabo poznanym rozsiedleniu, znany głównie z zachodniej i środkowej części kontynentu, notowany też z Maroka. W Polsce chrząszcz mało znany, notowany dotychczas z pojedynczych stanowisk tylko w pięciu krainach. W przeciwieństwie do synantropijnego gatunku T. mauritanicus (L.) występuje tylko na swobodzie i jest uważany za relikt lasów pierwotnych. Rozwija się pod obluźnioną korą drzew liściastych, zwłaszcza dębu.

[KFP 3121: Tenebroides mauritanicus] Gatunek kosmopolityczny, rozprzestrzeniony niemal na całej kuli ziemskiej. Występuje prawie w całej Europie, docierając na północ do południowej Szkocji, środkowych prowincji Fennoskandii oraz Karelii. W Polsce prawdopodobnie na całym obszarze w osiedlach ludzkich i ich bliskim sąsiedztwie, nie jest wykazany jednak jeszcze z wielu krain. Występuje w osiedlach ludzkich, zwłaszcza w magazynach zboża, składach produktów żywnościowych, piekarniach, młynach i mieszkaniach; niekiedy znajdowano go również w gołębnikach i gniazdach bocianich na domach wiejskich. Samica składa do około 1200 jaj w ciągu kilku miesięcy. W zależności od temperatury i pożywienia cykl rozwojowy może przebiegać w ciągu około 40 dni, ale może być przedłużony nawet 30-krotnie. W temperaturze 20°C z jaj wylęgają się larwy po około 10 dniach. Larwy żerują na ziarnach zbóż wszelkich gatunków, linieją normalnie 3-4 razy, przy przedłużonym rozwoju liczba linień powiększa się kilkakrotnie. Przed przepoczwarczeniem opuszczają żerowiska, by zbudować komory poczwarkowe w miękkim drewnie, w szczelinach podłogi i ścian oraz w innych zakamarkach. Przezimowują zarówno larwy, jak i postacie dojrzałe.