Pospolity ten motyl, największy z grupy ogończyków, obserwowany jest od końca VII do IX na brzegach lasów, w parkach i w ogrodach, Gąsienice, żerujące po kilka na tarninie, śliwie, czeremsze, rzadziej brzozie, głogu i leszczynie, napotkać można od V do VII na wierzchniej stronie liści. Gąsienice przepoczwarczają się na ziemi. Barwa gąsienic jest jasnozielona. Mają one na stronie grzbietowej dwa jasne paski, których odległość od siebie zwiększa się stopniowo, lecz wyraźnie w przedniej części ciała gąsienicy. Pod koniec stadium gąsienice stają się brudnozielonofioletowe. Zimują jaja, składane na czubkach pędów lub też grubszych gałązkach roślin żywicielskich.
[286: Thecla betulae (Linnaeus 1758) – pazik brzozowiec]

Rozpoznawanie i obserwowanie: Jest to jeden z największych modraszków w Polsce. Najczęściej widuje się brzozowca z zamkniętymi skrzydłami – można go wtedy rozpoznać po pomarańczowej barwie ich spodniej strony. Czasami siedzi z rozpostartymi skrzydłami. Wtedy łatwo rozpoznać samicę po dużych pomarańczowych plamach na brązowym tle na przednich skrzydłach. W miejscu tych plam u samców występują nieznaczne przejaśnienia.
Rozwój motyla: Samica składa jaja najczęściej pojedynczo na gałązkach rośliny pokarmowej, zazwyczaj w ich rozwidleniu. Zimuje jajo. Gąsienica żywi się zarówno liśćmi, jak i kwiatami. Przepoczwarczenie odbywa się w ściółce pod krzewem.
Okres lotu motyla: Jedno pokolenie w roku: 3/VII – 2/IX.
Siedliska: Przede wszystkim zarośla ze zdziczałymi śliwami (tarniny w Gdyni nie znalazłem), także skraje lasów i przydroża.