Gatunek rozprzestrzeniony szeroko w południowej części Palearktyki, na wschód sięgający przez Syberię do Chin, w Europie na północ docierający do Anglii, Danii i południowego regionu Szwecji. W Polsce notowany zaledwie z kilku stanowisk, przy tym dawne dane ze Śląska i byłych Prus według A. Horiona (1963) odnoszą się do Bledius (Hesperophilus) nanus Er., uważanego dawniej za odmianę omawianego gatunku. Ogólnikowa wzmianka o występowaniu na Pomorzu opierała się na stanowisku leżącym poza naszą granicą zachodnią. Na Saskiej Kępie w obrębie Warszawy w 1888 i 1889 roku, W. Mączyński znalazł kilkanaście osobników i od tego czasu na tym terenie przez nikogo już nie spotykany, Występuje na obszarach nizinnych i w niższych położeniach górskich. Znajdowany na zboczach pagórków oraz skarpach dołów po wybranej glinie, piasku lub żwirze.