Gatunek znany z nielicznych, rozproszonych stanowisk w Europie Środkowej, Danii, Francji, północnych częściach Hiszpanii i Włoch oraz w Banacie — ze wszystkich krajów notowany jako wielka rzadkość faunistyczna. Jest zaliczany do reliktów lasów pierwotnych. Z niektórych obszarów jest wykazywany na podstawie znalezisk z ubiegłego stulecia, a obecnie w pewnych okolicach prawdopodobnie całkowicie wyginął z powodu wytrzebienia starych drzew będących siedliskiem tego gatunku. W Polsce sprężyk ten jest notowany dotychczas tylko z jednego stanowiska. Larwy żyją w przyziemnych dziuplach drzew liściastych, głównie buków i dębów. Żerują w zbutwiałym, wilgotnym drewnie wewnętrznej ściany dziupli albo w brunatnoczarnej próchnicy pokrywającej dno dziupli i stykającej się bezpośrednio z glebą. Próchnica w dziupli powstaje skutkiem działalności larw innych chrząszczy drewnożernych. Przepoczwarczenie następuje w sierpniu-wrześniu; komory poczwarkowe są budowane przez larwę w miękkim drewnie ścian dziupli albo w kawałkach drewna znajdujących się w próchnicy. Postacie dojrzałe zimują i ukazują się w końcu kwietnia lub na początku maja; prowadzą one skryty sposób życia wewnątrz dziupli, gdzie odbywa się kopulacja i składanie jaj.