Gatunek obejmujący zasięgiem południową część Europy (z wyjątkiem Półwyspu Pirenejskiego) i Azję Mniejszą. Według A. Warchałowskiego (1985) północna granica rozsiedlenia przebiega przez Anglię, Belgię, północne przedgórza Gór Łupkowych i Hercyńskich, Sudety, okolice Krakowa i południową Lubelszczyznę, a dalej ku wschodowi prawdopodobnie wzdłuż północnej części Płyty Podolskiej. W Polsce należy do wielkich rzadkości. Według danych z piśmiennictwa znany tylko z jednego okazu znalezionego w «Zamojskiem» przez F. Fejfera (Węgrzecki 1963). Prawdopodobnie na podstawie tego znaleziska wykazany z Wyżyny Lubelskiej (Szymczakowski 1965) i południowej Lubelszczyzny (Warchałowski 1985). Bez bliższych danych wykazany ze Śląska przed przeszło stu laty, ale później wiadomość ta nie była potwierdzana i J. Gerhardt (1910) nie zaliczył omawianego gatunku do chrząszczy śląskich. Dane o występowaniu w Galicji opierały się na licznych znaleziskach na Podolu. Ogólnikowa wzmianka o występowaniu w Sudetach i w okolicach Krakowa (Warchałowski 1985) wymaga udokumentowanych danych, bez których nie jest możliwe dokładne określenie krainy zoogeograficznęj przyjętej w «Katalogu». Wzmianka, że O. lineola (Panzer) w północnych dzielnicach jest rzadszy, a w południowych pospolity, nie ma uzasadnienia. Chrząszcze spotyka się na biało kwitnących drzewach i krzewach; na Słowacji łowiony na kwiatach wierzby szarej — Salix cinerea L.