Gatunek pochodzący z Chile, skąd ze zbożem i zbiorami owadów został zawleczony do Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej i Europy. Według M. Mroczkowskiego (1956) pierwszy pojaw w Europie zaobserwowano w 1921 r. w Szczecinie, gdzie gatunek ten utrzymał się do 1924 r. i potem wyginął. Notowano go poza tym z RFN, Szwecji, Danii i Finlandii — w niektórych miastach zaaklimatyzował się na stałe, na przykład w Berlinie i Sztokholmie jest spotykany corocznie w mieszkaniach. Omawiany gatunek nie jest, jak dotąd stwierdzono, stałym elementem naszej fauny. Bionomia i znaczenie gospodarcze są słabo poznane. W Europie chrząszcz ten występuje w magazynach, mieszkaniach i zbiorach entomologicznych. Postacie dojrzałe spotykano głównie w maju i czerwcu. Larwy żywią się suchym pokarmem pochodzenia zwierzęcego i roślinnego. Żerowanie obserwowano na suszonym mięsie, włosiu, pierzu, wełnie, martwych owadach, ziarnach zbóż, orzechach laskowych, słodkich migdałach i czekoladzie.

Ojczyzną tego gatunku jest Chile, skąd bywa zawlekany z artykułami spożywczymi i zbiorami entomologicznymi do wielu krajów europejskich, gdzie występuje tylko jako synantrop w magazynach, sklepach z żywnością, mieszkaniach, muzeach, zwłaszcza w zbiorach entomologicznych. Wykazywany dotychczas z Fennoskandii, Danii, krajów Beneluksu, Niemiec i Polski. Z powodu krótkotrwałego występowania w Szczecinie w latach 1921-1924 nie był zaliczony do fauny krajowej. Obecnie odkryty na pojedynczych stanowiskach w pięciu krainach. Z uwagi na wymagania termiczne Trogoderma angustum (Sol.) nie ma szans rozwoju na terenie otwartym. Natomiast w pomieszczeniach ogrzewanych może wywodzić wiele pokoleń w ciągu dziesiątków lat, jak to stwierdzono w zbiorze dydaktycznym owadów Instytutu Zoologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego. Według naszego poglądu, chrząszcz ten, importowany, nie żyjący u nas w warunkach naturalnych, synantrop, nie może być zaliczony jako stały element, do fauny Polski.