Bardzo rzadki i lokalnie występujący gatunek. Okres lotu przypada na V, żerowanie gąsienic ma miejsce w VI i VII. Gatunek występuje w mrocznych lasach, w których rosną stare osiki. Gąsienice różnią się od gąsienic nastrosza topolowca znacznie szczuplejszym kształtem ciała, a przede wszystkim szczególnie dobrze widocznymi białożółtymi ziarnistościami skóry, silnie wystającymi na grzbietowej stronie ciała w pobliżu głowy. Młode gąsienice mają róg barwy żółtej, najczęściej z ciemnobrązową plamą u nasady. Po ostatnim linieniu barwa rogu jest niebieska. Znane są gąsienice o zabarwieniu ciemnozielonym, szaroniebieskozielonym i żółtozielonym. Jasne pasy boczne w liczbie siedmiu są różnej szerokości: najszerszy jest pas dochodzący do rogu, niewiele węższy jest pas pierwszy od strony głowy, natomiast pas drugi od rogu jest najczęściej w zaniku lub najmniej wyraźny. W lipcu gąsienice zakopują się w ziemię i przeobrażają w poczwarki, podobnie nieco do poczwarek poprzedniego gatunku (Laothoë populi), lecz mniej pękate. Zimują poczwarki. W hodowli pojawia się niekiedy drugie pokolenie motyli w VIII. Gatunek znany ze wschodnich i północnozachodnich terenów Polski.
[103: Laothoë tremulae (Fischer de Waldheim 1830) – nastrosz osinowiec]