Lokalnie tylko i rzadko pojawiający się motyl, mający na spodzie dolnych skrzydeł wyraźny i nieprzerywany biały rysunek litery w kształcie „W”, lata w okolicach, gdzie rosną stare wiązy. Czas lotów przypada na VI do połowy VIII. Gąsienice, żółtozielonej barwy z brązowymi plamkami i kreskami oraz czarną głową z białym paskiem nad pyszczkiem, żerują w V i VI na kwiatach, nasionach i liściach wiązów, a wg innych źródeł także na lipie, dębie, kalinie, kruszynie i berberysie. Poczwarki barwy brudnozielonobrązowej o ciemnych pokrywach skrzydeł i dwu jasnych paskach na stronie grzbietowej odwłoka, przyczepione są do gałązek wiązów. Zimują jaja. Samczyk motyla na górnych skrzydłach pozbawiony jest plamek.
[288: Strymon W-album (Knoch 1782) – ogończyk wiązowiec]

Rozpoznawanie i obserwowanie: Dymorfizm płciowy niewyraźny. Gatunek ten łatwo oznacza się na podstawie rysunku białych linii na spodzie tylnego skrzydła, które układają się w literę „W” – stąd łacińska nazwa gatunkowa. Motyl ten zawsze siedzi z zamkniętymi skrzydłami, toteż brązowe tło wierzchniej ich strony pozostaje niewidoczne.
Rozwój motyla: Jaja składane są najczęściej pojedynczo na pąkach wierzchołkowych albo na gałązkach, tam gdzie nowe przyrosty łączą się z zeszłorocznymi. Jaja są spłaszczone, ciemnobrunatne z białą obwódką. Zimuje jajo. Młoda gąsienica żeruje na kwiatach i niedojrzałych owocach, a podrośnięta żywi się także liśćmi. Przepoczwarcza się na spodniej stronie liścia lub na pobliskiej gałązce.
Okres lotu motyla: Jedno pokolenie w roku: 3/VI – 2/VIII.
Siedliska: Skraje lasów, zarośla, aleje, tereny miejskie – gdziekolwiek rośnie wiąz.