Gatunek europejski, rozprzestrzeniony od Wysp Brytyjskich, południowych prowincji Fennoskandii i Karelii aż do krajów śródziemnomorskich i Ukrainy; notowany również z Turcji. W Europie Środkowej chrząszcz bardzo pospolity. W Polsce występuje od Bałtyku aż po Tatry, nie wykazywany jest jednak jeszcze z sześciu krain. Zamieszkuje tereny nizinne i górzyste, gdzie występuje zwłaszcza w dolinach rzecznych, docierając do górnej granicy lasu. Pojaw postaci dojrzałych rozpoczyna się wczesną wiosną i trwa do lipca, a w wyższych położeniach górskich do sierpnia.

Zestawienie dat połowów i liczby okazów złowionych w poszczególnych strefach wskazują, że jest to gatunek, który najlepsze warunki ekologiczne znajduje w pasie wyżyn, w zbiorowiskach roślinności ciepłolubnej, o czym może świadczyć jego masowe występowanie w świetlistej dąbrowie w Krzemionkach Opatowskich. W górach jest zdecydowanie rzadszy. W ostatnich latach nie został potwierdzony z Tatr, ani z Babiej Góry. Larwę opisał Beling (1885) i Verhoeff (1919, 1921). Spektrum pokarmowe larw badał Clausen (1940), który stwierdził, że żywią się one innymi chrząszczami, poczwarkami motyli i jajami prostoskrzydłych.
Gatunek europejski, na wschodzie notowany ze wschodniej Ukrainy (Istomina 1968, 1972) i okolic Kostromy (Gussakowskij 1926), na północy osiąga kraje skandynawskie.