Gatunek rozmieszczony od Jugosławii, Bułgarii i Rumunii aż do Węgier, Słowacji, Mołdawii, południowo-zachodniej Ukrainy i południowo-wschodniej Polski, skąd jest znany z nielicznych stanowisk w trzech krainach, przy czym miejscowość Żdżanne koło Krasnegostawu jest w ogólnym obszarze rozsiedlenia najdalej na północ wysuniętym stanowiskiem. W bieżącym wieku był znajdowany w Niecce Nidziańskiej i w okolicy Sandomierza, natomiast wzmianki o występowaniu na Wyżynie Krakowsko-Wieluńskiej i Wyżynie Lubelskiej opierały się na znaleziskach sprzed przeszło stu lat i wymagają potwierdzenia nowymi materiałami. Gatunek ten zasiedla suche gleby lessowe, piaszczyste i wapienne, skąpo pokryte roślinnością trawiastą i kserotermiczną. Występuje głównie na nasłonecznionych zboczach pagórków, stokach parowów, skarpach rowów, ugorach, nieużytkach, miedzach i pobrzeżach dróg polnych. Bionomia tego gatunku jest znana tylko fragmentarycznie; brak jest dotąd danych dotyczących rozwoju i morfologii niższych stadiów rozwojowych, ale podobnie jak inne gatunki omawianego rodzaju, larwa D. Scopoli (Herbst) żyje i przepoczwarcza się w glebie. Według własnych danych postacie dojrzałe ukazują się wczesną wiosną — pierwsze chrząszcze łowiono 13 IV, a ostatnie 3 VI, później w czerwcu i lipcu znajdowano tylko martwe osobniki. Chrząszcze odżywiają się tkankami liści i łodyżek traw. Kopulację obserwowano 16 i 21 V (Burakowski 1957).