Русские, остановите эту войну! Спасите Свободную Украину!
Russians, stop this war! Save Free Ukraine!
Mapa Bioróżnorodności
Taksony
  1. Arthropodatyp
    Kliknij, aby przejść
    do wyboru rzędów
    i filtrów
     >
  2. Hexapodapodtyp
    Kliknij, aby przejść
    do wyboru rzędów
    i filtrów
     >
  3. Insectagromada
    Kliknij, aby przejść
    do wyboru rzędów
    i filtrów
     >
  4. Coleopterarząd
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  5. Adephagapodrząd
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  6. Haliplidaerodzina
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  7. Haliplusrodzaj
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  8. Halipluspodrodzaj
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
Ustaw jako podstawę
lewego panelu
gatunek: Haliplus (Haliplus) lineolatus C.G. Mannerheim, 1844
PL
TAK
status nazwy: nazwa ważna
BioMap ID: 1000099    kod taksonu: 5725 (528b)
taksonomia sprawdzona: TAK
źródło nazw: Löbl et Smetana 2003 checklist: M. Przewoźny
Dane o rozmieszczeniu w Polsce
Haliplus lineolatus - Dane o rozmieszczeniu w Polsce - Mapa Bioróżnorodności: UTM 10×10 — miniatura
Statystyka
  • Rekordy: 17
  • Publikacje: 18
  • Kolekcje: 1
  • Autorzy publikacji: 17
  • Ilustracje (ikonografia): 1
  • Zdjęcia (okaz/obserwacja): brak

Opis taksonu
Gatunek opisany z Finlandii, szeroko rozprzestrzeniony w Europie Północnej, w Skandynawii sięga daleko poza koło podbiegunowe, w kierunku południowym dociera do wschodniej Francji, krajów Beneluksu, Danii, Niemiec i Polski. Dotychczas brak było konkretnych danych o jego występowaniu w naszym kraju. Stosunkowo niedawno odkryty u nas w dwu krainach. Występuje w wodach wolno płynących, w starorzeczach, stawach, głównie w zarośniętej strefie przybrzeżnej, niekiedy na zalanych wodą łąkach. W dolinie Pilicy stwierdzono przeszło trzydziestokrotnie większą liczebność w starorzeczach niż w wodach bieżących. Postacie dojrzałe żywią się glonami nitkowatymi, głównie Cladophora sp. oraz drobnymi organizmami zwierzęcymi. Samica składa jaja w nitki glonów, niekiedy w tkanki roślin naczyniowych, np. moczarki kanadyjskiej — Elodea canadensis Rich., rogatka — Ceratophyllum L. i wywłócznika — Myriophyllum L.

Zewnętrzne źródła danych