Русские, остановите эту войну! Спасите Свободную Украину!
Russians, stop this war! Save Free Ukraine!
Mapa Bioróżnorodności
Taksony
  1. Arthropodatyp
    Kliknij, aby przejść
    do wyboru rzędów
    i filtrów
     >
  2. Hexapodapodtyp
    Kliknij, aby przejść
    do wyboru rzędów
    i filtrów
     >
  3. Insectagromada
    Kliknij, aby przejść
    do wyboru rzędów
    i filtrów
     >
  4. Lepidopterarząd
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  5. Papilionoideanadrodzina
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  6. Nymphalidaerodzina
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  7. Nymphalinaepodrodzina
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  8. Nymphalisrodzaj
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
Ustaw jako podstawę
lewego panelu
gatunek: Nymphalis antiopa (Linnaeus, 1758)
PL
TAK
status nazwy: nazwa ważna
BioMap ID: 1203542    kod taksonu: 2131
taksonomia sprawdzona: TAK
źródło nazw: Buszko et Nowacki 2017 checklist: J. Buszko
Dane o rozmieszczeniu w Polsce
Nymphalis antiopa - Dane o rozmieszczeniu w Polsce - Mapa Bioróżnorodności: UTM 10×10 — miniatura
Statystyka
  • Rekordy: 3214
  • Publikacje: 5
  • Kolekcje: 10
  • Autorzy publikacji: 6
  • Ilustracje (ikonografia): brak
  • Zdjęcia (okaz/obserwacja): 10

Opis taksonu
Dość pospolity, ale najczęściej spotykany pojedynczo (rzadziej liczniej) okazały i przepięknie ubarwiony motyl nietrudny jest do zauważenia w słoneczne dni, kiedy szybuje majestatycznym lotem lub siedzi na wilgotnej ziemi czy pękniętej korze drzew liściastych (brzoza, dąb, olcha, wierzba i drzewa owocowe). Okres życia motyla trwa od końca VII do V, z przerwą na sen zimowy. Gąsienice żerują początkowo gromadnie na brzozach, wiązach, osikach i wierzbach od VI do VII. Dojrzałe gąsienice po ukończeniu żerowania schodzą najczęściej niżej i przepoczwarczają się na płotach, niskich krzewach, w zagłębieniach murów itp. Poczwarki mają barwę szarą, czasem ozdobione są błyszczącymi metalicznie plamami na stronie grzbietowej.
[279: Nymphalis antiopa (Linnaeus 1758) – sadownik żałobnik]
Rozpoznawanie i obserwowanie: Dymorfizmu płciowego brak. Wierzch skrzydeł czarnowiśniowy z czarną przepaską, na której leżą niebieskie kropki i szeroką jasnożółtą obwódką, wyblakłą po zimowaniu. Spód ciemny, ale też z jasną obwódką. Motyl jest nie do pomylenia z innym gatunkiem w Polsce i jest łatwo rozpoznawalny także w locie. W Gdyni rusałkę żałobnika widuje się najczęściej wczesną wiosną w lasach, kiedy jeszcze nie ma liści na drzewach. Nawet w chłodne, lecz słoneczne dni pod koniec marca, można spotkać żałobnika, jak lata między drzewami, albo jak wygrzewa się na słońcu siedząc na gołej ziemi, na pniu lub na wyschniętych liściach w osłoniętym od wiatru miejscu. Często spotyka się na ten gatunek przypadkowo, kiedy pojedyncze osobniki szybko przelatują między drzewami. Z reguły nie widuje się więcej niż jednego osobnika na raz. Czasem można go zobaczyć poza lasem, gdyż ma skłonności do wędrowania. Dużo rzadziej widuje się go latem i wczesną jesienią.
Rozwój motyla: Jaja składane są w dużych złożach (kilkadziesiąt do ponad 100) pierścieniowato na gałązkach rośliny pokarmowej. Gąsienice żerują gromadnie. Dopiero w ostatnim stadium rozpraszają się na odległość od kilku do kilkunastu metrów. Przepoczwarczają się na roślinach podszytu. Zimuje motyl w ukryciu.
Okres lotu motyla: Jedno pokolenie w roku: 2/VIII – 2/IX –– zimowanie –– 3/III – 1/VI.
Siedliska: Preferuje lasy mieszane, skraje lasów i szerokie ścieżki leśne. Czasem lata nad łąkami lub zaroślami w pobliżu lasów.

Zewnętrzne źródła danych