-
Arthropodatyp
Kliknij, aby przejść
do wyboru rzędów
i filtrów >
-
Hexapodapodtyp
Kliknij, aby przejść
do wyboru rzędów
i filtrów >
-
Insectagromada
Kliknij, aby przejść
do wyboru rzędów
i filtrów >
-
Coleopterarząd
Kliknij, aby ustawić
jako takson główny
i podstawę
← lewego panelu >
-
Polyphagapodrząd
Kliknij, aby ustawić
jako takson główny
i podstawę
← lewego panelu >
-
Cucujiformiaseria
Kliknij, aby ustawić
jako takson główny
i podstawę
← lewego panelu >
-
Tenebrionoideanadrodzina
Kliknij, aby ustawić
jako takson główny
i podstawę
← lewego panelu >
-
Pythidaerodzina
Kliknij, aby ustawić
jako takson główny
i podstawę
← lewego panelu >
-
Pythorodzaj
Kliknij, aby ustawić
jako takson główny
i podstawę
← lewego panelu >
←Ustaw jako podstawę
lewego panelu gatunek:
Pytho kolwensis
C.R. Sahlberg, 1833
— rozmiazg kolweński
status nazwy: nazwa ważna
BioMap ID: 1021859
kod taksonu: 3877
taksonomia sprawdzona: TAK
ochrona gatunkowa: ścisła, zakaz płoszenia
Polska Czerwona Księga: CR
Polska Czerwona Lista: CR
Dyrektywa Siedliskowa: Annex II, Annex IV
Gatunek eurosyberyjski, na wschód docierający do Amuru; w Europie znany z nielicznych stanowisk w Szwecji, Finlandii, Estońskiej SRR i Puszczy Białowieskiej. Wszędzie bardzo rzadko spotykany na skutek specyficznych wymagań ekologicznych. W Polsce odkryty stosunkowo niedawno. Występuje w miejscach zacienionych, w grubych pniach wywróconych i leżących poziomo świerków, na terenach bagnistych lub w ich sąsiedztwie. Cykl rozwojowy co najmniej trzyletni. Larwy żerują w opuszczonych chodnikach larw korników: drzewożerka wielożennego — Dryocoetes hectographus Reitt., kornika drukarza — Ips typographus (L.) oraz gatunków z rodzaju czterooczak — Polygraphus Er. i zakorek — Hylastes Er. Przepoczwarczenie następuje w lipcu lub sierpniu. Postacie dojrzałe prowadzą skryty, nocny sposób życia. Na podstawie materiałów zebranych w Puszczy Białowieskiej opisano wymagania środowiskowe i cykl rozwojowy omawianego gatunku (Burakowski 1962b). P. kolwensis C.R. Sahlb. jest gatunkiem ginącym na skutek bezpośredniej działalności człowieka – przez usuwanie z lasu powalonych pni oraz osuszanie terenów bagienno-leśnych. W Europie ma on szansę przetrwania tylko w parkach narodowych i w ścisłych rezerwatach przyrody.