Gatunek eurosyberyjski, przekraczający w Fennoskandii koło podbiegunowe, a na południe sięgający po północne części Hiszpanii, Włoch, Jugosławii i Bułgarii. W Polsce rozprzestrzeniony od Bałtyku aż po Tatry, w okolicach górzystych dość pospolity, z terenów nizinnych notowany stosunkowo rzadko. Występuje na terenach otwartych, polanach śródleśnych, pobrzeżach lasu, zarówno na terenach nizinnych, jak i górzystych, gdzie sięga ponad górną granicę lasu. Larwy żyją w wilgotnej glebie pokrytej zwartą roślinnością trawiastą i bylinami. Przepoczwarczenie następuje w sierpniu-wrześniu w powierzchniowej warstwie gleby; postacie dojrzałe zimują, a wiosną ukazują się na powierzchni po stopieniu śniegów i ogrzaniu wierzchniej warstwy gleby. Samce pojawiają się wcześniej; są od samic bardziej ruchliwe i lotne, zwłaszcza w godzinach przedpołudniowych. Dokładniejsze dane bionomiczne można znaleźć w pracach o sprężykach Bieszczadów i Pienin (Burakowski 1971, 1979).