[KFP 3280: Epuraea deleta] Gatunek europejski, rozprzestrzeniony od wschodniej części Francji aż po europejską część ZSRR, notowany także z Kaukazu. W Polsce dość rzadko spotykany, notowany tylko z sześciu krain. Postacie dojrzałe poławiano od maja do sierpnia pod przegrzybiałą i wilgotną korą, w soku z ran drzew liściastych, na grzybach z rodzajów Polyporus (Mich.) Fr. i Pholiota (Fr.) Quel., poza tym na kwiatach baldaszkowatych.

[KFP 3296: Epuraea silacea] Gatunek rozprzestrzeniony od wschodniej Francji, północnych Włoch i Półwyspu Bałkańskiego aż do Wysp Brytyjskich, północnych prowincji Fennoskandii i Półwyspu Kolskiego; wykazywany nadto z Syberii i Wysp Kurylskich. W Polsce wykazany dotychczas tylko z ośmiu krain, przy czym dane o rozmieszczeniu na Śląsku i w Sudetach opierają się na znaleziskach sprzed przeszło stu lat. Występuje głównie w górach i na pogórzach, oraz lokalnie na niżu. Znajdowany w czerwcu i lipcu na różnych gatunkach hub, jak żagiew łuskowata — Polyporus squamosus (Huds.) Fr., hubiak pospolity — Fomes fomentarius (L. ex Fr.) Kickx i porek brzozowy — Piptoporus betulinus (Bull. ex Fr.) P. Karst., poza tym spotykany pod przegrzybioną korą, w soku wyciekającym z drzew oraz na kwiatach wierzb i roślin baldaszkowatych.