Motyl spotykany pospolicie, podobnie jak poprzedni, lata od połowy IV do poł. VIII. Drugie pokolenie motyli zdarza się częściej jak u gryzunia półpawika i występuje w VIII. Gąsienice, żerujące najczęściej na małych krzewach osiki, topoli i wierzby, napotkać można od VI do poł. X. Odmiany ubarwienia gąsienic są zupełnie podobne, jak u S. ocellatus. Gąsienice różnią się jednak bardzo kształtem i pozycją w czasie spoczynku. Są krótsze, nieco pękate, z lekko podwiniętą głową i przednią częścią ciała. Przesiadują zawsze głową w dół pod spodem liścia rośliny żywicielskiej, trzymając się odnóżami głównej żyłki. Gąsienice topolowca mają na bokach po 7 jasnych skośnych pasków. Pierwszy i ostatni z nich są najszersze i najjaśniejsze, natomiast gąsienice gryzunia półpawika mają na bokach po 8 jasnych pasków, z nich tylko ostatnie przy rogu wyróżniają się większą szerokością. Róg gąsienicy nastrosza topolowca ma ubarwienie zmienne, od żółtobrązowego z czarną plamą do jasnoniebieskiego, zależnie od ogólnego ubarwienia gąsienicy, róg gąsienicy półpawika jest zawsze niebieski, u gąsienic żółtozielonych lekko przybrudzony. Poczwarki topolowca są ciemnobrunatnej barwy, pękatego kształtu i mają matową powierzchnię. Zimują jak poprzednie (Dilina tiliae).
[102: Laothoë populi (Linnaeus, 1758) – nastrosz topolowiec]