Русские, остановите эту войну! Спасите Свободную Украину!
Russians, stop this war! Save Free Ukraine!
Mapa Bioróżnorodności
Taksony
  1. Arthropodatyp
    Kliknij, aby przejść
    do wyboru rzędów
    i filtrów
     >
  2. Hexapodapodtyp
    Kliknij, aby przejść
    do wyboru rzędów
    i filtrów
     >
  3. Insectagromada
    Kliknij, aby przejść
    do wyboru rzędów
    i filtrów
     >
  4. Coleopterarząd
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  5. Polyphagapodrząd
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  6. Cucujiformiaseria
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  7. Tenebrionoideanadrodzina
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  8. Salpingidaerodzina
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  9. Salpinginaepodrodzina
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  10. Rabocerusrodzaj
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
Ustaw jako podstawę
lewego panelu
gatunek: Rabocerus gabrieli (J. Gerhardt, 1901)
PL
TAK
status nazwy: nazwa ważna
BioMap ID: 1021918    kod taksonu: 3927
taksonomia sprawdzona: TAK
źródło nazw: Löbl et Smetana 2008 checklist: D. Kubisz
Dane o rozmieszczeniu w Polsce
Rabocerus gabrieli - Dane o rozmieszczeniu w Polsce - Mapa Bioróżnorodności: UTM 10×10 — miniatura
Statystyka
  • Rekordy: 53
  • Publikacje: 26
  • Kolekcje: 2
  • Autorzy publikacji: 39
  • Ilustracje (ikonografia): 1
  • Zdjęcia (okaz/obserwacja): 1

Opis taksonu
Gatunek szeroko rozprzestrzeniony w północnej części Europy, sięgający w Fennoskandii daleko poza koło podbiegunowe; poza tym znany z nielicznych stanowisk w Belgii, Danii, RFN, NRD, Polsce, Słowacji, Tyrolu i Alpach Liguryjskich, W Polsce chrząszcz rzadko spotykany, znany tylko z sześciu krain. Bionomia i wymagania ekologiczne słabo poznane. Postacie dojrzałe poławiano na wiosnę i jesienią, głównie pod odstającą korą na pniach i gałęziach drzew liściastych. W Szwecji znajdowano larwy w chodnikach larw kornika Dryocoetes alni (Georg) żerującego w cienkich pniach olch.

Zewnętrzne źródła danych