Najmniejszy z europejskich gatunków z rodzaju Rhingia: 6-9 mm. Gatunek spotykany jest w obszarze Palearktyki w strefie borealnej i na terenach górskich, rzadziej podgórskich. Łatwo odróżniany od pozostałych po długim owłosieniu wici czułków: 2/3 szczytowej części wici ma włoski o tej samej długości (lub nieznacznie krótsze) co największa średnica wici. W literaturze współczesnej gatunek spotykany był pod nazwą R. austriaca Meigen. Biologia nieznana. W Polsce podawany był dotychczas z nielicznych stanowisk: Tatry: Dol. Strążyska, Zakopane: Księży Las (Kowalczyk i in. 1996, jako R. austriaca), Babia Góra (Palaczyk i Klasa 2003), Dol. Sądecka (Grzegorzek 1872, jako R. austriaca) oraz Puszcza Białowieska (Bańkowska 1995). Gatunek wymieniany jest w „Czerwonej liście zwierząt ginących i zagrożonych w Polsce” w kategorii LC (najmniejszej troski) (Głowaciński 2002).