Gatunek notowany głównie z Europy Środkowej, docierający na zachód do Francji, na północ do południowych części Anglii i Szwecji oraz do Leningradu, na południe do północnych Włoch, Siedmiogrodu, Ukraińskiej SRR, najdalej na wschód znanym wysuniętym stanowiskiem jest Jarosławl; wykazywany ponadto z Azji Mniejszej. W Polsce występuje prawdopodobnie na całym obszarze w starych dąbrowach, aczkolwiek pospolity bywa tylko lokalnie. Gatunek ten, o polskiej nazwie drwalnik okrętowiec, w ubiegłych stuleciach wyrządzał duże szkody w drewnie dębowym na składowiskach, należących do warsztatów budowy statków. Obecnie jest na ogół rzadko spotykany. Zasiedla głównie lasy o charakterze pierwotnym z przestojami starych dębów. Cykl rozwojowy co najmniej jednoroczny. W pniach i grubych gałęziach dębu larwy drażą chodniki do głębokości 30 cm i jeszcze niekiedy głębiej. Chodniki zapełnione są silnie ubitą mączką drzewną, która nie jest wyrzucana na zewnątrz, dlatego trudne jest odkrycie tego szkodnika przed opuszczeniem drewna przez postacie dojrzałe. Przepoczwarczenie odbywa się na wiosnę w pobliżu powierzchni drewna. Postacie dojrzałe ukazują się w czerwcu i są poławiane do lipca. Rójka następuje w dni słoneczne, zwykle w godzinach popołudniowych. Chrząszcze są bardzo lotne, przy czym samce często wznoszą się w korony drzew, natomiast samice fruwają na niewielkiej wysokości koło pni lub leżących kłód. Samice składają jaja w szczeliny twardego drewna oraz w chodniki wyjściowe innych chrząszczy. Postacie dojrzałe żyją krótko i w ciągu życia, jak się wydaje, nie pobierają pokarmu.