Rozpoznawanie i obserwowanie: Żółtawe plamki między żyłkami widoczne zarówno na wierzchniej, jak i spodniej stronie przedniego skrzydła stanowią cechę rozróżniającą go od innych karłątków (Thymelicus sylvestris i T. lineola) występujących w podobnych siedliskach i w tym samym czasie, co kniejnik. Ponadto kniejnik jest nieco większy od tamtych gatunków, posiada haczykowato zakończone czułki. Samiec posiada plamę zapachową na wierzchniej stronie przedniego skrzydła w kształcie grubej, wygiętej kreski; u samicy tej cechy brak. Na spodniej stronie tylnego skrzydła plamki nie są takie wyraźne jak u karłątka klinka. Podobnie jak wszystkie karłątki, nagrzewa się na słońcu, mając tylne skrzydła rozpostarte płasko a wierzchnie ustawione pod kątem do tych pierwszych. Jest jednym z niewielu gatunków motyli dziennych bytujących tam, gdzie rosną wysokie trawy.
Rozwój motyla: Samica składa jaja pojedynczo na wierzchu liści traw. Gąsienica spaja liść w rurkę za pomocą przędzy i zjada go od wewnątrz. Gąsienica zimuje w przedostatnim stadium wzrostowym. Wiosną gąsienica kontynuuje żerowanie. Przepoczwarcza się w delikatnym oprzędzie wśród połączonych przędzą traw.
Okres lotu motyla: Jedno pokolenie w roku: 3/V – 3/VII.
Siedliska: Różne otwarte siedliska: tereny ruderalne, zarośla, suche i wilgotne łąki, skraje lasów, przydroża.