Rozpoznawanie i obserwowanie: Samiec słabo różni się wyglądem od samicy. Gatunek ten jest bardzo podobny pod względem wielkości i desenia na skrzydłach do dostojki adype, która także występuje w Gdyni. Rysunek na spodniej stronie tylnego skrzydła obu tych gatunków jest jednak różny. U aglaji srebrzyste plamki w nasadowej i środkowej części spodu tylnego skrzydła otoczone są zielonkawymi łuskami, których brakuje u adype. Ponadto pomiędzy ciągiem podłużnych srebrzystych plamek przy zewnętrznym brzegu a polem środkowym brak srebrnych plamek w brunatnej obwódce. Należy zatem podejść blisko do motyla, żeby stwierdzić, z którym gatunkiem mamy do czynienia. Dodatkowy problem sprawia fakt, że motyl ten lubi wygrzewać się na słońcu z rozpostartymi skrzydłami, co utrudnia jego identyfikację. Podchodzić należy ostrożnie, szczególnie do samca, bo łatwo się płoszy. W poszukiwaniu samicy może odlatywać dość daleko, ale zazwyczaj zawraca, kontrolując w ten sposób swój rewir. A więc trzeba uzbroić się w trochę cierpliwości, zanim motyl zamknie skrzydła i będzie można zobaczyć jego spodnią stronę.
Rozwój motyla: Samica składa jaja na liściach rośliny pokarmowej albo na źdźbłach traw rosnących w ich pobliżu. Gąsienice wylęgają się jeszcze latem, ale zjadają tylko osłonkę jaja, po czym schodzą do ściółki, gdzie spędzają zimę. Dopiero na wiosnę zaczynają żerować na liściach fiołków. Przepoczwarczają się na różnych przedmiotach w sąsiedztwie rośliny pokarmowej.
Okres lotu motyla: Jedno pokolenie w roku: 3/VI – 2/VIII.
Siedliska: Skraje lasów, zarośla, ugory i tereny ruderalne, suche i wilgotne łąki, przydroża.