Русские, остановите эту войну! Спасите Свободную Украину!
Russians, stop this war! Save Free Ukraine!
Mapa Bioróżnorodności
Taksony
  1. Arthropodatyp
    Kliknij, aby przejść
    do wyboru rzędów
    i filtrów     >
  2. Hexapodapodtyp
    Kliknij, aby przejść
    do wyboru rzędów
    i filtrów     >
  3. Insectagromada
    Kliknij, aby przejść
    do wyboru rzędów
    i filtrów     >
  4. Coleopterarząd
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu     >
  5. Polyphagapodrząd
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu     >
  6. Cucujiformiaseria
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu     >
  7. Cucujoideanadrodzina
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu     >
  8. Coccinellidaerodzina
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu     >
  9. Scymninaepodrodzina
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu     >
  10. Hyperaspidiniplemię
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu     >
  11. Hyperaspisrodzaj
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu     >
  12. Hyperaspispodrodzaj
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu     >
←Ustaw jako podstawę
lewego panelu gatunek: Hyperaspis (Hyperaspis) pseudopustulata M.E. Mulsant, 1853
PL
TAK
status nazwy: nazwa ważna
BioMap ID: 1035204    kod taksonu: 3591
taksonomia sprawdzona: TAK
Polska Czerwona Lista: DD
 

źródło nazw: Löbl et Smetana 2007 • checklist: P. Ceryngier
Dane o rozmieszczeniu w Polsce
Hyperaspis pseudopustulata - Dane o rozmieszczeniu w Polsce - Mapa Bioróżnorodności: UTM 10×10 — miniatura
Statystyka
  • Rekordy: 7
  • Publikacje: 5
  • Kolekcje: 1
  • Autorzy publikacji: 12
  • Ilustracje (ikonografia): 1
  • Zdjęcia (okaz/obserwacja): brak
Opis taksonu
Burakowski et al. 1986b:
Bardzo rzadki gatunek o niedostatecznie poznanym rozsiedleniu; jego zasięg ciągnie się wąskim pasmem od Europy południowo-wschodniej po Czechosłowację, Austrię i Bawarię Górną na północnym zachodzie. Jest prawdopodobnie szerzej rozmieszczony, gdyż niedawno wykazano go również z nielicznych, izolowanych stanowisk w Polsce, Danii i Skandynawii. Bionomia i wymagania ekologiczne nie są znane; przez S. Stobieckiego był poławiany na krzewach i pod roślinnością na torfiastej łące (Stebnicka 1972).
Zewnętrzne źródła danych