Gatunek borealno-alpejski, zasiedlający wyższe partie górskie w Europie Środkowej oraz północno-wschodni rejon europejskiej części ZSRR i Syberię od Uralu aż do pobrzeży Oceanu Spokojnego, notowany ponadto z Kamczatki i Japonii. W Polsce z całą pewnością nie stwierdzony. Wprawdzie według A. Horiona (1953) w zbiorze K. Letznera jest jeden okaz ze Śląska bez bliższych danych, ale ten sam autor sądzi, że okaz ten został błędnie zaetykietowany. Ogólnikowe wzmianki o występowaniu w Karpatach i Tatrach Wysokich oparte są na stanowiskach leżących poza naszymi granicami. Może będzie odkryty w polskich Tatrach Wysokich, gdyż notowany jest po stronie czechosłowackiej. W górach Europy Środkowej występuje w reglu górnym i strefie alpejskiej do wysokości około 3000 m n.p.m., a na Syberii w północnym obszarze tajgi i tundrze za kołem podbiegunowym. Postacie dojrzałe pojawiają się w czerwcu i przeżywają do sierpnia; spotyka się je pod dużymi kamieniami, często w pobliżu pól śnieżnych i strumieni, przy deszczowej i burzliwej pogodzie pojawiają się na trawach, roślinach zielnych, krzewach i drzewach. Larwy żyją w glebie muraw pod kamieniami, płatami mchów i porostów, na Syberii w glebach, gdzie wieczna zmarzlina zalega na głębokości 30-50 cm. Przepoczwarczenie następuje w drugiej połowie lipca; postacie dojrzałe przezimowują w komorach poczwarkowych, znajdujących się w powierzchniowej warstwie gleby.

Gatunek borealno-alpejski, występujący w dwu podgatunkach. Selatosomus (Selatosomus) confluens confluens Gebler, 1829 zasiedla północno-wschodnie obszary Rosji oraz Syberię od Uralu aż po wybrzeża Oceanu Spokojnego, Kamczatkę i północną Japonię, notowany ponadto z Alaski; na Syberii występuje w północnym obszarze tajgi i tundrze za kołem podbiegunowym. Larwy odbywają rozwój w glebie, gdzie wieczna zmarzlina zalega na głębokości 30-50 cm. Drugi podgatunek Selatosomus (Selatosomus) confluens rugosus (Germar 1835) zasiedla regiel górny i strefę alpejską w górach Europy Środkowej, w Alpach i Tatrach do wysokości około 3000 m n.p.m. W Polsce, w latach 1953-1979, notowany ogólnikowo ze Śląska, Karpat i Tatr wysokich, ale z powodu braku konkretnych danych nie został zaliczony do fauny krajowej. Dopiero niedawno został u nas stwierdzony na dwu stanowiskach w Tatrach: na Ciemniaku na wysokości 2096 m n.p.m. oraz Wołoszynie na 2050-2155 m. Bionomia tego sprężyka jest dość dobrze poznana.