-
Arthropodaphylum
Click to switch
to select orders
and filters >
-
Hexapodasubphylum
Click to switch
to select orders
and filters >
-
Insectaclass
Click to switch
to select orders
and filters >
-
Coleopteraorder
Click to set
as the main taxon
and as a base
← of the left panel >
-
Adephagasuborder
Click to set
as the main taxon
and as a base
← of the left panel >
-
Carabidaefamily
Click to set
as the main taxon
and as a base
← of the left panel >
-
Carabinaesubfamily
Click to set
as the main taxon
and as a base
← of the left panel >
-
Carabinitribe
Click to set
as the main taxon
and as a base
← of the left panel >
-
Carabusgenus
Click to set
as the main taxon
and as a base
← of the left panel >
-
Morphocarabussubgenus
Click to set
as the main taxon
and as a base
← of the left panel >
-
Carabus scheidlerispecies
Click to set
as the main taxon
and as a base
← of the left panel >
←Set as a base
of the left panel subspecies:
Carabus (Morphocarabus) scheidleri zawadzkii
E.G. Kraatz, 1854
name status: valid name
BioMap ID: 1031897
taxon code: 5717 (32c)
taxonomy checked: YES
protection form: ścisła, zakaz płoszenia, (jako Carabus zawadzkii)
Polish Red List: DD
Habitats Directive: Annex II, Annex IV
Gatunek występujący w południowo-wschodnich Karpatach, znany z nielicznych stanowisk w Ukraińskiej SRR i na Węgrzech. Występowanie w Polsce wątpliwe, z okolicy Krakowa wykazany prawdopodobnie na podstawie okazu zawleczonego lub mylnie zaetykietowanego.
Gatunek obejmujący zasięgiem południowo-wschodnie Karpaty. Przez długi okres był powszechnie traktowany tylko jako forma Carabus scheidleri preysleri Duft., obecnie uznaje się go jako gatunek samodzielny. Obie formy są podobne, ale różnią się urzeźbieniem pokryw. Na każdej pokrywie Carabus (Morphocarabus) zawadzkii Kraatz występują cztery zagoniki pierwszorzędowe, gdy u Carabus scheidleri preysleri Duft. — trzy. Z uwagi na brak konkretnych danych nie był zaliczany do chrząszczy krajowych. Obecnie w Polsce stwierdzony tylko w Bieszczadach. Pierwsza informacja z 1991 r. o jego występowaniu opierała się na jednym okazie złowionym 11 VII 1974. Okazy dowodowe z kilku stanowisk (Watała 1995) przechowywane są w zbiorach Muzeum i Instytutu Zoologii PAN w Łomnie koło Warszawy. Biegacz ten w okresie wegetacyjnym był poławiany głównie na połoninach, a na zimowiskach w spróchniałym drewnie pniaków i leżących kłód.