Gatunek rozmieszczony w północnej, środkowej i południowo-wschodniej części Europy, docierający w Fennoskandii do skrajnych prowincji północnych, a na wschód przez Syberię do Mongolii, północnych Chin i pobrzeży Oceanu Spokojnego. W Polsce znany głównie z terenów nizinnych i pagórkowatych, na ogół spotykany rzadko i sporadycznie. Występowanie tego gatunku na Nizinie Mazowieckiej zostało wprawdzie zakwestionowane (Burakowski i Nowakowski 1981b), ale ostatnio znaleziono 1 okaz na stanowisku naturalnym w Puszczy Kampinoskiej (Wólka Węglowa, 20.V.1980, przy pniu ściętej sosny, leg. K. Łoś). Występuje w jasnych drzewostanach iglastych, zwłaszcza sosnowych. Rozwój larwalny odbywa w pokrytych grubą, przylegającą korą, obumierających lub uszkodzonych pożarem sosnach oraz w drzewach niedawno powalonych na ziemię. Larwa drąży chodniki pod korą słabo odciskając je w drewnie. Żerowiska długości do około 10 cm i szerokości około 25 mm wypełnione są ściśle ubitymi miałkimi trocinkami. Starsze larwy po pierwszym lub drugim przezimowaniu wygryzają na końcu chodnika otwór wyjściowy w korze, przez który wypadają do gleby, gdzie zagrzebują się i budują komorę poczwarkową. Przepoczwarczenie następuje w maju, a postacie dojrzałe ukazują się w czerwcu i przeżywają do sierpnia. Spotyka się je na świeżo ściętych lub powalonych drzewach, drewnie sągowym, wiązkach chrustu, kwitnących sosnach, bardzo rzadko na kwiatach roślin zielnych. Samica składa jaja w szpary kory w przyziemnej strefie pni.